Popiel Waclaw h. Sulima (1811-1898), ziemianin.
Popielowie herbu Sulima z przydomkiem Chosciak wywodza sie od Steczki Popiela, a nastepnie Siemiona Popiela. Synem tego ostatniego byl Jacek czesnik drohicki, chorazy czernichowski, ktory jako pierwszy z rodu osiedlil sie w woj. sandomierskim. Bracia jego Andrzej i Jan pozostali na Rusi. Potomkowie Jacka sprawowali urzedy miecznika zydaczowskiego, stolnika i chorazeggo wislickiego, podwojewodziego sandomierskiego (Stanislaw i Konstanty), kasztelana malogoskiego i sandomierskiego (Pawel). Konstanty, Franciszek, Pawel i syn jego Konstanty byli elektorami i poslami na sejm z wojewodztwa sandomierskiego.

Zalozycielem archiwum Popielow byl Waclaw Popiel , syn Konstantego kasztelana sandomierskiego, wlasciciela dobr Czaple Wielkie w pow. miechowskim i Chocimowa w pow. opatowskim guberni radomskiej i Zofii z Badenich, corki Marcina. Urodzony w 1811 r. w Krakowie ksztalcil sie na Uniwersytecie Warszawskim. Bral udzial w powstaniu listopadowym walczac jako podporucznik pod Nowa Wsia, Kockiem, Markuszowem, Lubartowem, Starym Zamosciem, Paprotnia, Warszawa, Rypninem i Kaluszynem gdzie zostal ciezko ranny. Odznaczony krzyzem Virtuti Militarii. W r. 1837 ozenil sie z Ewa (Ewelina) hr. Lubienska, wnuczka Feliksa Lubienskiego ministra w Ks. Warszawskim. Przez kilka lat gospodarzyl w majatku Czaple Wielkie skad przeniosl sie do Turczy w powiecie Wegrowskim. W 1877 r. osiadl na stale w Warszawie, gdzie zajmowal sie dzialalnoscia polityczna i spoleczna. Waclaw Popiel byl miedzy innymi wiceprezesem Towarzystwa Dobroczynnosci. W 1846 r. Komisja Rzadowa Spraw Wewnetrznych zatwierdzila jego kandydature na urzad wojta gminy Chocimow w pow. opatowskim guberni radomskiej. Od 1854 byl czlonkiem, a nastepnie prezesem Komitetu Obywatelskiego Budowy Drogi Sokolowsko-Kaluszynskiej. Od lutego 1860 r. byl Waclaw Popiel sedzia pokoju okregu wegrowskiego w lubelskiem. W 1862 r. zwolniony zostal z tej funkcji na wlasna prosbe. Oprocz wyzej wymienionej funkcji Waclaw Popiel pelnil obowiazki prezesa Komitetu Obywatelskiego Budowy Kosciola w Korytnicy. Byl takze wspolwlascicielem dziennika "Slowo" wychodzacego w Warszawie. Zmarl w 1898 r. w Warszawie.

Warszawa, lipiec 1972, opracowala mgr Barbara Janicka