
|
Mysia Wieza
w Kruszwicy (pozostalosc po zamku).
Ruiny krolewskiego zamku nad jeziorem Goplo. Zbudowany w stylu gotyckim w XIV wieku przez
Kazimierza Wielkiego na planie nieregularnym, w miejscu dawnego grodu. Byl siedziba
kasztelanow. Zrujnowany przez Szwedow w 1657 roku. Rozebrany przez wladze pruskie w XIX
wieku. Zachowala sie osmioboczna wieza 32 m wysokosci zwana Mysia, zwiazana z legenda o
Popielu.(sp)
Relacja sklada sie z dwoch
epizodow. Pierwszy wiaze sie z uroczystoscia postrzyzyn dwoch synow ksiecia Popiela z
rownoczesnie odbywajacyni sie postrzyzynami Siemowita, syna rataja ksiazecego Piasta;
Popielowi przypadla w niej negatywna rola, bo odpedzil od stolu biesiadnego dwoch
tajemniczych gosci, co obrocilo sie na korzysc Piasta, gdyz owi goscie zaproszeni do
skromnego poczestunku w domu ubogiego rataja dokonali tu cudownego rozmnozenia piwa i
miesa w takiej obfitosci, ze pozywili sie nimi rowniez zaproszeni do ich spozywania ksiaze
Popiel i jego biesiadnicy.
Druga opowiesc obwieszcza wyniesienie postrzyzonego pod tak szczesliwymi auspicjami
Siemowita na tron ksiazecy kosztem Popiela, ktory - odsuniety od wladzy mial uciec na
jakas wyspe, gdzie schroniwszy sie na wiezy mial zostac zagryziony przez myszy.
Zarowno opowiesc o dwoch mezach dokonywujacych cudownego pomnozenia pozywienia, jak i
powiastka o zagryzieniu ksiecia przez myszy nalezy do grupy wedrownych watkow literackich,
sztucznie powiazanych z osoba Popiela przez samego Galla Anonima lub jego informatorow.
Totez wiadomosci konkretne dadza sie zredukowac do dwoch szczegolow, mianowicie ze Popiel
panowal w Gnieznie i utracil tron na rzecz Siemowita, ktory dal poczatek nowej dynastii
panujacej plemienia Polan, bedacego zalazkiem przyszlego ponadplemiennego panstwa
polskiego.
Nastepny po Anonimie kronikarz polski,mistrz Wincenty, zwany Kadlubkiem, zazdroszczac
Wielkopolsce posiadania kolebki panujacego rodu ksiazecego w Gnieznie, wyprowadzil
konkurencyjna linie ksiazeca malopolska z siedziba w Krakowie. Dal jej jako protoplaste
Kraka (rzekomo wywodzacego sie z Karyntii, ale w rzeczywistosci Rzymianina Grakcha,
ktorego imie ze wzgledu na podobienstwo brzmienia go kreowac na eponima grodu nad Wisla),
a od niego dalej ciagnac, szereg wladcow poprzez corke Kraka, Wande, Leszkow (pierwszego,
drugiego i trzeciego), doprowadzil ich do Popiela (lacinskie brzmienia Pompilius) -
pierwszego i drugiego. Popiela II zidentyfikowal z Popielem, negatywnym bohaterem
opowiesci Anonima o Piascie i jego synu Siemowicie ("Kronika polska",
ks. I, rozdzial 1-2). Poniewaz dynastia wywodzila sie z Krakowa, mistrz Wincenty Kadlubek
wymazal ze swojej relacji starannie fakt, iz wszystkie epizody przypisane za kronika Galla
Anonima Popielowi II alias Popielowi, rozgrywaly sie w Gnieznie, totez nieswiadomy
czytelnik moze miec wrazenie, ze Popiel II i Popiel sa mieszkancami Krakowa.
Stajac wobec tej sprzecznosci i koniecznosci wyboru pomiedzy autorytetem jednej i drugiej
kroniki, autor "Kroniki slasko-polskiej", powstalej w Lubiazu kolo roku
1285, zlokalizowal w Kruszwicy epizod smierci Popiela, natomiast piszacy nieco pozniej
autor "Kroniki wielkopolskiej" cala opowiesc o Popielu i Piascie
przenisl do Kruszwicy ("Kronika wielkopolska", ks. I rozdz. 5-7).
Wynika stad, ze w tradycji o Popielu Kruszwica, choc nie wspomniana przez Galla Anonima,
musiala od samego poczatku odgrywac swoja wlasna role. Jak wynika z przekazu "Kroniki
slasko-polskiej", z miejscowoscia ta tradycja wiazala miejsce smierci Popiela.
Kronikarz wielkopolski odwracajac miejsce koncowe ku przodowi i tym samym niejako godzac
Galla Anonima z mistrzem Wincentym, uczynil Kruszwice najstarsza stolica Polski. W tym
swietle musi odpasc calkowicie wysuwane od czasu do czasu przypuszczenie (najbardziej K.
Potkanski), jakoby miejscem zguby Popiela byl Ostrow Lednicki. Hipoteza ta traci zreszta
swoja podstawe rzeczowa, gdyz najstarsze slady osadnictwa wczesno-sredniowiecznego
pochodza tutaj z przelomu X/XI w.
Historycznosc Popiela jest czesto kwestionowana. Wsztstkie opowiadania o nim, zwlaszcza w
kontekscie amplifikacji mistrza Wincentego, same w sobie wziete nie budzily zaufania.
Natomiast na uwage zasluguje wszystko to, co wiaze sie z osoba Piasta i Siemowita, a wiec
z poczatkami dynastii piastowskiej, w ktorej zachowal sie rdzen autentycznej tradycji. W
przeciwienstwie do Piasta imie Popiel wystepuje zarowno jako przezwisko jak i jako imie
osoby. Imie Popiel wymienia dokument ksiecia rugijskiego Jaromira I z roku 1207, na
terenie Polski wystepuje ono dosc licznie u schylku sredniowiecza (XIV-XV wiek).
Popiel stal sie bohaterem wielu utworow literackich, m.in. "Myszeis" I.
Kracickiego, "Krola Ducha" J. Slowackiego (rapsod I), dramatu "Popiel
i Piast" M. Romanowskiego i "Starej basni" J.I.
Kraszewskiego.
Brueckner, Slownik etymologiczny jezyka
polskiego, Kr. 1927 s. 431; Slownik Staropolskich Nazw Osobowych, Wr. 1975
IV 332; Slownik Starozytnosci Slowianskich, Wr. 1970 IV 228-9; Wielkopolski
Slownik Biograficzny, W. 1981 (P-a oprac. A. Gasiorowski); - Buczek K., Zagadnienia
wiarygodnosci dwu relacji o poczatkowych dziejach panstwa polskiego, w: Prace z
dziejow Polski feudalnej ofiarowane R. Grodeckiemu, W. 1960 s. 45-56; Deptula Cz., Sredniowieczne
mity genezy Polski, "Znak" 1973 nr 233-4 s. 1365-403; Dowiat J., Polska
panstwem sredniowiecznej Europy, W. 1968 s. 83-8; Hensel W., Najdawniejsze
stolice Polski - Gniezno - Kruszwica, P.-W. 1960 s. 20-2; tenze, Polska przed
tysiacem lat, Wyd. 2, Wr. 1964 s. 71 i n.; Hertel J., Imiennictwo dynastii
piastowskiej we wczesniejszym sredniowieczu. W. 1980 s. 15-38; Ketrzynski S., Polska
X-XI wieku, W. 1961 s. 21-3; Laguna S., Pisma, W. 1915 s. 279-89; Lowmianski
H., Poczatki Polski, W. 1967-73 III 417 i n., V 310-40, 460; Maslanka J., Slowianskie
mity historyczne w literaturze polskiego Oswiecenia, Wr. 1968; Potkanski K., Jeszcze
o Piascie, "Kwart. Hist." T. 14: 1900 s. I-16; tenze, Lechici - Polanie
- Polska, Wyd. 2, W. 1965 s. 414-65; tenze, Podanie o Popielu i Piascie, w: Pisma
posmiertne, Kr. 1924 II 94-112; Slaski K., Watki historyczne w podaniach o
poczatkach Polski, P. 1968 s. 69-84; Tymieniecki K., Spoleczenstwo slowian
lechickich, Lw. 1928 s. 157; Widajewicz J., Poczatki Polski, Kr. 1948 s.
107-15, 156-8; Windakiewicz S., Epika polska, Kr. 1929 s. 117-26; Wojciechowski
T., O Piascie i piascie, Rozpr. PAU Wydz. Hist.-Filozof., Kr. 1895 XXXII 172-4,
203-4,; - Anonim tzw. GAll, Kronika polska, tlum. R. Grodecki, Kr. 1923 s. 67-9; Kronika
slasko-polska, Mon. Pol. Hist.. III 615; Kronika wielkopolska, tlum. K.
Abgarowicz, W. 1965 s. 64-6; Mistrz Wincenty, Kronika Polska, tlum. K.
Abgarowicz, B. Kuerbis, W. 1974 s. 78-98; Pommersches Urkundenbuch, Ed. Kl.
Conrad, Koeln_Wien 1970 nr 145 s 184
[Gerard Labuda]
Dynastia Piastow - pierwsza
dynastia wladajaca Polska. Zgodnie z XII-wieczna legenda, gdy ksiaze Popiel z Gniezna
zmarl w drugiej polowie IX wieku, tron objal Ziemowit, syn ksazecego chlopa, Piasta,
ustanawiajac w ten sposob dynastie, ktora rzadzila Polskimi ziemiami do roku 1370. (Imie
Piast nie bylo stosowane do dynastii az do . . .
[Britannica on line]
Poprzednia strona | Strona domowa | Nastepna strona
Jan Popiel
&
Slawomir Popiel
|
Witryna byla zalozona dnia 1998-6-15 i
uaktualniona dnia 2007-05-11.
Copyright © 1998. Jan Popiel i Slawomir Popiel. |