Popiel (Chosciak Popiel) Onufry h. Sulima (ok. 1770-1828), rotmistrz kawalerii narodowej, dzialacz w powstaniu 1794 i Konfederacji Generalnej 1812. Byl synem Pawla (zob.) i Konstancji z Komorowskich. W l. 1779-87 uczyl sie w Szkole Rycerskiej, potem sluzyl w stopniu porucznika w regimencie pieszym Jozefa Lubomirskiego, z ktorego odszedl w r. 1789 z nominacja na kapitana. Tego roku dostal po ojcu rotmistrzostwo kawalerii narodowej ( w dywizji wielkopolskiej). Jego choragiew, wg lustracji przeprowadzonej w maju 1790 przez Tadeusza Kosciuszke, znajdowala sie w kiepskim stanie z powodu zaniedban porucznika Mlynskiego.

W r. 1794 wszedl Popiel w sklad sandomierskiej Komisji Porzadkowej (7 VI) i wkrotce (12 VI) zostal mianowany pelnomocnikiem Rady Najwyzszej Narodowej (RNN) na powiaty sandomierski i wislicki. Staral sie- zgodnie z instrukcja- organizowac pospolite ruszenie, ale wobec zblizania sie wojsk rosyjskich i pruskich w pozbawionym regularnych sil wojewodztwie zapanowalo rozprezenie. Popiel donosil, ze komisarze uciekaja do Galicji, pospolite ruszenie "skutku nie bierze", "obywatele porozjezdzali sie, a lud kosy i pilki lamie tudziez angary [urzadzenia alarmowe] obala" (raporty z 15, 16 i 18 VI). Z koncem czerwca dzialania wojsk pruskich polozyly praktycznie kres czynnosciom komisji w tych powiatach. W pazdzierniku Popiel chcial wznowic urzedowanie, ale RNN odwolala go (16 X), mianujac swym pelnomocnikiem na cale wojewodztwo sandomierskie Aleksandra Linowskiego.

W r. 1811 Popiel by poslem na sejm Ksiestwa Warszawskiego z departamentu radomskiego. W r. 1812 Konfederacja generalna mianowala go marszalkiem radomskim pospolitego ruszenia. Z tego stanowiska zostal 29 III 1813 pismem ksiecia Jozefa Poniatowskiego urlopowany na 3 miesiace, ale wobec dalszego biegu wydarzen przewidywane wznowienie czynnosci pospolitego ruszenia juz nie nastapilo. Otrzymana od ojca zastawna posesje polowy Ozarowa z Wyszmontowem Popiel odsprzedal w r. 1796 i zakupil wsie Zajeziorze (1797) i Bystrojowice (1803) w pow. sandomierskim. Zmarl 29 XII 1828 (wg napisu nagrobnego " w 58 roku zycia"); pochowany zostal w kosciele w Grzegorzewicach.

Ozeniony z Jadwiga z Bukowskich, a nastepnie z Konstancja z Woynow, mial Popiel z drugiego malzenstwa synow: Jozefa i Hipolita, obu bezpotomnych.

Hipolit (1814-1876), dziedzic Zajeziorza, oglosil w "Czasie" serie artykulow na temat czynszow i wydal je osobno pod pseudonimem Onufry Sulima pt. "Uwagi nad oczynszowaniem i uwlaszczeniem wloscian w Krolestwie Polskim" (Krakow 1857). Od r. 1865 byl czlonkiem korespondentem krakowskiego Towarzystwa Rolniczego. Zmarl w Krakowie 26 III 1876.


Uruski; -Kowecki J., Pospolite ruszenie w Insurekcji 1794, W. 1963; Mrozowska K., Szkola Rycerska..., Wr. 1961; Pawlowski P., od konfederacji barskiej do powstania styczniowego, W. 1962; Popiel P., Rodzina Popielow...Kr.1936 s. 40-3;Zahorski A., Uzbrojenie i przemysl zbrojeniowy w powstaniu kosciuszkowskim, W. 1957; - Akty powstania Kosciuszki, I-III; Popiel P., Pamietniki (1807-1892), Kr. 1927;- AGAD: Arch. Krolestwa Polskiego rkp. 253; B. Czart.; rkp. 700;- Papiery rodzinne u autora zyciorysu; - Zyciorys Hipolita Popiela opracowany przez Zdzislawa Kosieka w Materialach red. PSB.

Emanuel Rostworowski

 

DWF | Do drzewa genealogicznego | GIF

Poprzednia strona | Strona domowa | Nastepna strona

[ Wpis do Ksiegi Gosci ]

[ Biezaca Ksiega Gosci ]

[ Poprzednie Ksiegi Gosci ]

[ Witryna na CD-ROMie ]

 


Jan Popiel  
&
Slawomir Popiel  

Witryna byla zalozona dnia 1998-6-15 i uaktualniona dnia 2007-05-11.
Copyright © 1998. Jan Popiel i Slawomir Popiel.