Popiel (Popiel Dumicz) Krzysztof h. Sulima (zm.ok.1750), starosta tuczapski, posel do Turcji.

pochodzil z ruskiej rodziny, wywodzacej sie ze wsi Popiele (alias Podleze) w ziemi sanockiej, a po wyprzedaniu sie z niej (w l. 1425-1431) osiadlej w nowo zalozonej wsi Popiele kolo Drohobycza. Tutaj Popielowie licznie sie rozrodzili i dlatego w aktach sadowych rozne galezie wyroznialy sie przydomkami. Popiel byl synem Andrzeja, chorazego czernichowskiego, i jego pierwszej zony Marianny z Polanowskich. W r. 1701 zostal wykonany wyrok o zniewagi miedzy wdowa po Andrzeju, Zofia z Brzezia Lanckoronska, a chorazycami, skazujacy Popiela, wraz z bracmi Aleksandrem, Janem i siostra Helena Molska, na banicje z czesci dobr Popiele. W r. 1711 Popiel wystepowal jako pulkownik partii Stanislawa Chometowskiego, woj. mazowieckiego. W lipcu t. r. Adam Sieniawski, hetman wielki koronny, powierzyl mu tymczasowo, pod nieobecnosc Chometowskiego, dowodztwo dywizji rozlozonej na Podolu. W r. 1718 dowodzil Popiel choragwia husarska wojewody mazowieckiego. W r.1720 otrzymal prawo wspolnosci na dobra Tuczapy w ziemi lwowskiej; byl wiec juz wtedy zonaty z Katarzyna z Ustrzyckich, wdowa po Julianie Druszkiewiczu, staroscie tuczapskim. Odtad tytulowal sie starosta tuczapskim; t.. r. wraz z zona otrzymal wojtostwo w Tuczapach i dobra Zbadyn kolo Tuczap. Dn. 17 V 1721 rada senatu w Warszawie wyznaczyla Popiela na posla krola i Rzpltej do Turcji w randze internuncjusza i przeznaczyla dlan ze skarbu 9OOO talarow. Panujaca wsrod ministrow niezgodnosc pogladow na potrzebe poselstwa, jak i na instrukcje (hetman w. kor. Adam Sieniawski byl poczatkowo przeciwny misji i punktowi o demolicji Chocimia), spowodowala zapewne, ze 5 VIII August II wstrzymal poselstwo i Popiel dopiero w marcu 1722 ruszyl w droge, majac za sekretarza Bazylego Ustrzyckiego. Dnia 12 VI przybyl do Stambulu, 21 VII mial audiencje u sultana Ahmeda III, ktoremu oddal listy krolewskie z oswiadczeniem gotowosci utrzymania przyjazni. Zostal rowniez przyjety przez wezyra Domada Ibrahima. Popiel domagal sie zburzenia nowych fortyfikacji Chocimia, powstrzymania napadow Tatarow budziackich, staral sie takze uzyskac zezwolenie na stale przedstawicielstwo dyplomatyczne Rzplitej w Konstantynopolu, na co jednak Porta nie udzielila zgody. We wrzesniu wrocil do Polski. Podczas sejmu grodzienskiego z limity 1726 r.wprowadzil na audiencje do krola Inaiet Szach Murze, poslannika tatarskiego od seraskiera chocimskiego. tenze sejm przekazal w recesie do sejmu nastepnego wynagrodzenie Popiela za odbyte poselstwo. Dnia 20 III 1733 skonfederowany sejmik wojewodztwa ruskiego wybral Popiela na konsyliarza i sedziego kapturowego z ziemi lwowskiej i powiatu zydaczowskiego; w instrukcji na sejm konwokacyjny upominal sie o rekompensate za misje do Stambulu. Elekcje Stanislawa Leszczynskiego podpisal Popiel z wojewodztwem ruskim. Dnia 10 XII 1733 zawiazana w Wiszni konfederacja przy Stanislawie I wyznaczyla go na delegata u boku krola. W instrukcjach na sejmy 1744 i 1748 r. szlachta woj. ruskiego ponownie przypomniala o wynagrodzeniu Popiela za poselstwo, proponujac przyznanie znacznej sumy na starostwie tuczapskim i odliczenie jej od naleznych kwot dzierzawnych.

Od Marianny Tarlowej Popiel nabyl wsie Topole i Slonowice w wojewodztwie krakowskim (1739), od E. Slaskiego Belzow i Szczekarzow (1743). Wspolnie z druga zona Anna z Ledochowskich, 1.v. Ledochowska, podstolina wolynska, posiadal wies Cecyniowke w woj. wolynskim.

Z malzenstwa z pierwsza zona Katarzyna z Ustrzyckich Popiel mial synow: Prokopa i Jozefa (zob.). Prokop, starosta tuczapski, bral udzial w zyciu politycznym wojewodztwa ruskiego. Dnia 11 IX 1753 sejmik wisznienski mianowal go komisarzem na r. 1754 do Trybunalu Radomskiego z ziemi przemyskiej. W r. 1764 wybrano go na sedziego kapturowego z ziemi lwowskiej i na konsyliarza konfederacji wojewodztwa ruskiego, z nim tez podpisal jako posel ziemi lwowskiej elekcje Stanislawa Poniatowskiego. Dnia 25 V 1767 zostal konsyliarzem do boku marszalka konfederacji wojewodzkiej, podpisal tez akt konfederacji radomskiej.


Estreicher, XXV; Kosinski A. A., Przewodnik heraldyczny, Kr.-W.1881 III 347;Niesiecki, VII;Uruski,XIV;Elektorowie, s. 174; Repertorium der diplomatischen Vertreter aller Lander, Zurich 1950 II;- Bartoszewicz J., Poglad na stosunki Polski z Turcja i tatarami, w: Koran, W. 1859 I 319; hammer J., Geschichte des Osmanischen Reiches, Wien 1831 VII 312; Konarski Sz., Kanoniczki warszawskie, Paryz 1952 s. 119-21; Konopczynski W., Polska a Turcja (1683-1702), W. 1936; Kraushar A., Ksiaze Repnin i Polska, Kr. 1897; Popiel P., Rodzina Popielow...,Kr. 1936 s. 21-2 (bledy dotyczace matki i rodzenstwa);-Lauda sejmikowe wiszenskie, lwowskie, przemyskie i sanockie 1731-1772, Akta grodz. i ziem., XXIII; Teka Podoskiego, II 166-7, III 83; Vol. leg., VI 457, VII 257, 662;-B. Czart .: rkp. 226 i 5919 (oryginalne listy P-a), 460 nr 12, 55, rkp. 567, 2760 s. 23, 69, 2734 s. 363, 367, 383, 5916 nr 30226, 5895 nr 26095, 5925 nr 32660, 5961 nr 41873-41875, 41895-41896, 41902-41903, 41910; B. Ossol.:rkp. 11900 (oryginalne listy P-a);-IH PAN:Fastnach A., Slownik historyczno-geograficzny ziemi sanockiej w sredniowieczu (mszp);-Papiery rodzinne u Emanuela Rostworowskiego.

 

Elzbieta Burda

 

DWF | Do drzewa genealogicznego | GIF

Poprzednia strona | Strona domowa | Nastepna strona

[ Wpis do Ksiegi Gosci ]

[ Biezaca Ksiega Gosci ]

[ Poprzednie Ksiegi Gosci ]

[ Witryna na CD-ROMie ]

 


Jan Popiel  
&
Slawomir Popiel  

Witryna byla zalozona dnia 1998-6-15 i uaktualniona dnia 2007-05-11.
Copyright © 1998. Jan Popiel i Slawomir Popiel.