Popiel Antonina, w zgromadzeniu Franciszka (1916-1963), przelozona generalna Zgromadzenia Siostr Urszulanek Serca Jezusa Konajacego, przewodniczaca Konsulty Przelozonych Wyzszych Zenskich Zgromadzen Zakonnych w Polsce. Ur. 19 VI w Wojczy, w pow. stopnickim, byla wnuczka Jana (zob.), corka Michala, wlasciciela dobr Wojcza i Ruszcza, i Jadwigi z Mankowskich. Z pieciorga jej rodzenstwa starszy brat Jan zostal jezuita, a mlodsza siostra tez "szara" urszulanka (w Zgromadzeniu Teresa). W r. 1936 ukonczyla P. gimnazjum siostr Sacre-Coeur w Zbilitowskiej Gorze pod Tarnowem, przez rok przebywala w Belgii na studiach katechetyczno-spolecznych. W r. 1937 wstapila do Zgromadzenia Siostr Urszulanek Serca Jezusa Konajacego (SJK). Do wrzesnia 1939 pracowala w placowkach Zgromadzenia na Polesiu, prowadzac dzialalnosc oswiatowa, spoleczna i religijna wsrod miejscowej ludnosci. Rownoczesnie kierowala tez zakonnym gospodarstwem rolnym w Molodowie (z daru Skirmuntow), dzieki czemu zapoznala sie z problematyka pracy fizycznej na roli. Tam tez wspolpracowala w Uniwersytecie Ludowym z ks. Janem Zieja.

W czasie okupacji niemieckiej P. przebywala w Warszawie. Studiowala wtedy na tajnych kompletach pedagogike spoleczna pod kierunkiem prof. Heleny Radlinskiej. W czasie powstania warszawskiego 1944 r. pracowala w szpitalu dla powstancow, zorganizowanym w domu Zgromadzenia przy ul. Wislanej 2. W 1. 1945-8 prowadzila dzialalnosc charytatywna w koscielnym "Caritas" w Kielcach; pelnila takze funkcje przelozonej tamtejszej wspolnoty zakonnej. W 1. 1948-55 byla zastepczynia przelozonej, a nastepnie przelozona Domu Macierzystego Zgromadzenia w Pniewach. Gdy w r. 1950 gospodarstwo i grunta Zgromadzenia w Pniewach zostaly przejete przez panstwo, P. wraz z duza grupa siostr przez cztery lata pracowala w utworzonym tam Panstwowym Gospodarstwie Rolnym wykorzystujac doswiatczenie molodowskie. W r. 1955 zostala przelozona generalna, a w r. 1961 kapitula generalna powierzyla jej ten urzad ponownie. Od r. 1955 byla rowniez czlonkiem Konsulty Przelozonych Wyzszych Zenskich Zgromadzen Zakonnych w Polsce, a od r. 1960- jej przewodniczaca. Przygotowana rozleglymi doswiadczeninami w pracy spolecznej i zakonnej uczestniczyla aktywnie w przygotowaniach do soboru watykanskiego II i zwiazanego z nim ruchu "przystosowanej odnowy" zycia zakonnego oraz w pracach zwiazanych z Wielka Nowenna poprzedzajaca Millennium Chrztu Polski. Utrzymywala rozlegle kontakty z instytucjami koscielnymi i wspolnotami zakonnymi Zachodu, zwlaszcza Wloch i Francji. Zywe zwiazki laczyly ja z ruchem Ch. De Foucauld, Malymi Siostrami oraz zgromadzeniem francuskiej Freres Missionnaries et Soeurs des Campagnes. Duchowosc ich uwazala za bliska duchowi Zgromadzenia. Troske o "przystosowana odnowe" zycia zakonnego rozszerzala na inne zgomadzenia w ramach miedzyzakonnej pracy w Konsulcie. Kierowala Zgromadzeniem w okresie szczegolnie politycznie i spolecznie trudnym, kiedy utracilo ono dotychczasowe tereny pracy (szkoly, internaty, przedszkola). Odwaznie podejmowala nowe formy pracy, zwlaszcza na terenie parafii (tzw. placowki parafialne). Zginela wraz ze swa asystentka siostra Urszula Kuleszanka w wypadku samochodowym 16 VIII 1963 w Wegierkach kolo Wrzesni. Pochowana zostala w Pniewach.

Gorska A., Matka F. Popiel, "Gosc Niedzielny" 1964 nr. 32 s. 188 (fot.), 190; Molin J.-B., Amitie franco-polonaise, "Chronique des Freres Missionaires et des Soeurs des Campagnes": 1964 nr. 67; La morte delle Madre Popiel, "L’Osservatore Romano" 1963 nr. z 19-20 VIII; Orsolina del S. Cuore di Gesu Agonizzante superiore generale e presidente del' USM polacca; m. Francesca Popiel, "Rivisita delle Religiose" (A.L.A.) 1964 nr. 8-9; Pogrzeb sp. Matki Popiel i Siostry Kuleszanki w Pniewach – 20 VIII 1963 r., "Mies. Kosc. Archidiec. Pozn." 1963 nr 11 s. 255; "Tyg. Powsz." 1963 nr. 36 s.5.

Zofia J. Zdybicka

DWF | Do drzewa genealogicznego | GIF

Poprzednia strona | Strona domowa | Nastepna strona