Popiel Adolf (1786-1866), oficer armii Ksiestwa Warszawskiego, powstaniec listopadowy, emigrant we Francji.

Urodzony w 1786 w Kepnie (Poznanskie), odbyl kampanie 1809, 25 XI 1809 zostal podporucznikiem 4 pulku piechoty galicyjsko-francuskiej, a 4 IV 1810 porucznikiem 2. pulku ulanow. Z wojska zostal zwolniony 18 XII 1815. W powstaniu byl podpulkownikiem Krakusow im. Kosciuszki. Z korpusem gen. Jozefa Dwernickiego 27 IV 1831 przeszedl do Galicji i byl internowany. Do Francji przybyl w styczniu 1832 i zostal skierowany do zakladu w Besancon. Po uzyskaniu zezwolenia ministra wojny na pobyt w Paryzu wyjechal z zakladu 22VI 1832 i osiadl na stale w stolicy Francji. Zmarl w 1866 w Paryzu.

W 1820 byl czlonkiem, w stopniu czeladnika, lozy "Bracia Polacy Zjednoczeni" (Wielki Wschod Polski) w Warszawie. Przed 20 III 1832 zostal czlonkiem w stopniu ucznia (!), lozy "La Constante Amitie (Wielki Wschod Francji) w Besancon, a przed 1 VIII 1832 przeszedl w stopniu mistrza do polskiej lozy "Perseverance- Esperance" <"Wytrwalosc- Nadzieja"> (Wielki Wschod Francji) w Besancon.

M-L, poz. 2894; Tableau "La Constante..." 20 III 1832 (druk) B Nat., FM2 165

w: Ludwik Jerzy Hass: Wolnomularze polscy w kraju i na swiecie 1821-1999. Slownik biograficzny. Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 1999